2010-02-25

Kąpiel po spacerze



Uwielbiam kiedy mają wspólne sprawy:)
A to była pierwsza kąpiel z której Hela nie uciekała, w której się świetnie bawiła.

Kałuża.


A dziwiłam się, że nogi mokre... Każdy spacer kończymy albo zaczynamy w kałuży niedaleko domu. Jest jak...jezioro. Cudowna.

Hela nieźle juz sobie radzi nawet w buciskach. Biega. Zawsze w stronę kałuży. A już w niej natychmiast zaczyna tupać:)




Po spacerze - gorąca wanna.

Kaczki, czyli hulajnoga zimą

Od kilku dni zabieramy już na spacery hulajnogę. Zmienia to zdecydowanie nasze możliwości. Dziś - kaczki. Dwa razy w tę i z powrotem...bo trzeba było dokupić chleba. Spacer zdecydowanie udany dzięki dobremu humorowi Gucia. Dzielnie ciągnął hulajnogę przez największe śniegi. Nie marudził. Nie? Jeszcze nie mogę w to uwierzyć. Zwykle jest straaasznie zmęczony i nie ma siły wracać do domu. No ale dziś czekało go łażenie po kałuży pod domem, więc miał DO CZEGO wracać:)





Cały on. Cały Gucio.
Rozkleja mnie to zdjęcie.


Hela szybko zorientowała się, ze to coś co rzucamy kaczkom, opłaca się zatrzymać sobie:)

Byłam zaskoczona jak długo wpatrywali siew kaczki...



Hulajnoga Helę interesuje ..wręcz fascynuje. Gucio namawia ją, żeby wchodziła, ona spada i tak w kółko.... A pierwszego dnia strasznie się z Gucia na hulajnodze śmiała... coś musiało być dla niej zabawnego w tym, że nagle Gucik nie idzie a jedzie.

Pierogi




Robiliśmy dziś z maluchami po raz pierwszy. Zawsze myślałam, że to strasznie trudne. A jednak nie. Da się, nawet tak juk u nas z ciemnej, razowej mąki. Z różnymi nadzieniami. Pycha.
A ile surowców do swoich tajemnych trucizn i mieszanek miał przy okazji Gucio!
Bo teraz ten etap. Trzeba uważać bardzo, co się pije, bo wszędzie coś dosypuje, miesza, bada i podkłada... ech. Pamiętam jak sama uwielbiałam to robić:)

Zaległości domowe



Słoneczne uszka:)


Zabawy Heli stają się coraz dłuższymi sekwencjami naśladowanych przez nią naszych gestów. opieka nad lalką, udawanie karmienia, gotowania, sprzątania... Coraz to większy człowiek. Pięknie się z nią można porozumieć. Wyraźnie pokazuje kiwając lub kręcąc głową "tak" i "nie". Widać jej zrozumienie, ciekawość, niepokój, radość. Jej decyzje co chce, a czego nie. Jej samodzielność.
I tak jak Gucio utożsamia się z Marcinem (ZAWSZE, kiedy chce powiedzieć, że kiedyś, kiedy urośnie będzie to czy tamto, mówi "kiedy będę taki jak mój tata") , Hela chyba częściej naśladuje mnie. Tak bardzo po nich widać, że uczą sie z nas. Z tego co i jak robimy... A nie co mówimy.

Ukochana zabawka Heli. Bezkonkurencyjna od wielu tygodni. Wlecze to pudło za sobą wszędzie. Najbardziej mnie bawi, kiedy wysypuje klocki na ziemię a potem zanosi pudło do drugiego pokoju i po jednym przynosi, żeby sobie wrzucać:)
Ostatnio eksperymentuje też z innymi elementami - czy da się wrzucić komórkę? But?

Gucio w tym tygodniu znów kaszle i siedzimy w domu.
Rękodzieło na całego. Brokat, farby, krepina, no i magnesiki na lodówkę.



Dzieci są wolne. Mają wolność artystyczną w sobie. Nie ograniczają się do kartki papieru. W domu coraz bardziej kolorowo...
Nawet budując z klocków Gucio robi rzeczy, których ja bym nigdy nie zrobiła. Buduję schematycznie, a on nie. Zachwyca mnie to.


Dziadek jest idolem:) Widać jak Hela prosi o uwagę. To jej sposób, dotyka czyjejś twarzy, jakby chciała powiedzieć: "posłuchaj mnie".

Wolność artystyczna ma swoje ciemne (mokre) strony.
Kąpiel w kaloszach...nic sie nie dało zrobić...

A tu trochę spokoju. Przyjechała paczka z Merlina:)

2010-02-23

Miłośnik map


Gucio rozkładał dziś mapy na podłodze, łączył Warszawę z Krakowem:) szukał zatopionych statków, jaskiń, znalazł (sam) Pałac Kultury... Duża frajda:)

2010-02-21

Nie-dzielnie

Kasia idzie do szkoły. Zaczyna się kolejna niedziela w składzie ja + Gucio + Hela. Wybraliśmy sie na Bielany, gdzie okazało się, że msza w okresie postu odprawiana jest po łacinie z chorałami gregoriańskimi. Dzieci wytrzymały do końca - półtorej godziny. Lena spała a Gutkowi wytłumaczyłem, że to taki język, którym mówili Rzymianie i to go zaciekawiło.

Potem tradycyjnie - obiad w barze Sady i szarlotka w Tarabuku, w którym dzieci czują się już bardzo swobodnie.
Obok jest sklep snowboardowy. Byliśmy zdziwieni, że choć nie ma desek dla czterolatków, to kask pasował na Gucia idealnie. Czyżby Gutek miał po tacie bardzo dużą czaszkę?
A w parku obok młodzieńcy trenują zjazdy na desce, co nam się podobało. Gucio ich bardzo kulturalnie zagadywał w rodzaju "Dzień dobry, ma pan bardzo ładną deskę" albo na odchodne "Życzę panu udanego zjazdu." Zaczepił też panią z pieskami i dostał pozwolenie na pospacerowanie z nimi.


Zdarza się, że w takie dni, kiedy opiekuję się Gutkiem i Helą, słyszę "Och, jaki z pana dzielny ojciec". Podobne zachwyty słyszę, gdy ludzie dowiadują się, że kiedy żona dwa razy w miesiącu przez dwa dni jest w szkole, zostaję z dziećmi. I wydaje mi się, że to dość głupie. Przecież Kasia siedzi z dziećmi dwadzieścia parę dni w miesiącu i nikt jej takich rzeczy nie mówi.

2010-02-18

Parapet - kot, sople i panienka

Jeszcze wczoraj było ich dużo...












Jak co rano:)