Zwykły dzień

Dziś Gucio nie poszedł do przedszkola. W nocy męczył go katar i stwierdziliśmy, że nie ma co maluszka nadwyrężać. Po śniadaniu wyszło słońce, na którego widok Gucio wykrzykną: mamo, ja lubię słońce! No i zamiast kurować się w domu, prawie cały dzień spędziliśmy na dworze. A katar zniknął.

Po polowaniu na kasztany, polowanie na uściski mamy:)

Za każdym razem - 2, 3 razy dziennie, kiedy wracamy do domu, Perła cieszy się na nasz widok. A Gucio za każdym razem od nowa przeżywa:-Mamo, ona mnie lubi! Lubi mnie!

Przez chwilę nie było mnie na podwórku. Wracam, Gucia nie ma. Wołam. Rozglądam się . Nie ma. W końcu widzę go skulonego, z zasłoniętymi oczami...zabawa w chowanego...
-Guciu, bardzo się przestraszyłam, że cię nie ma!
-Ty???? Absolutne zaskoczenie.

-Mamo, to nie fasolki, to jaja. A tam ( w środku) Nemo. Przypłynie wielka ryba i ja ją bach!
Gucio opiekun:)

***
Wracamy z podwórka do domu, Gucio z jakimiś badylami.
-Synku, nie jedz tego, tego się nie je!
-Mamo! Coś tu było i ja to zeżarłem! (z lekkim przestrachem)
-Zaraz padnę....
-Mamo, czemu opadniesz?

***
Gucio niespodziewanie:
- Masz w brzuchu dużo braciszków i dużo siostrzyczek, i moją Lenkę.
Po chwili:
- Nie, nie, nie...Tylko moją Lenkę. Tak żartuję sobie. Ha ha ha.

***

Gucio zajada bułkę z mielonką, która od jakiegoś czasu jest jego największym przysmakiem.
Odkładając mielonkę na stół, zajada samą bułkę i mówi do siebie:
-To na deser.

:)))