Wirus (a miał być wernisaż)

Dziś był dzień na który dawno czekałam - wybieraliśmy się do Apteki Sztuki na wernisaż obrazów Iwony. Wybieraliśmy... bo w końcu dotarł sam Marcin i dzielnie nas reprezentował.




W tym czasie Gucio tworzył swoje własne obrazy. Póki miał siłę, bo w końcu padł. Złapał go niestety jakiś wirus i biedak ma straszny katar (krzyczał w nocy: "Mamo, pani doktor, ratuj!") i wymiotuje.


Spanie w pionie okazało się dla niego świetnym rozwiązaniem, bo umożliwia oddychanie.
A my?
Po raz kolejny przekonaliśmy się, że dziecko pomaga nabrać dystansu do własnych planów.

PS. Pocieszeniem, że nie było mnie tam, gdzie tak bardzo chciałam być, stała się przeżyta dzięki temu chwila. W czasie dobranocki Gucio oderwał wzrok od ekranu, spojrzał uważnie na mój brzuch, jakby nagle coś sobie przypomniał i - po raz pierwszy - zaczął go gładzić. Głaskał tak i głaskał, oglądając dalej bajkę, a ja się rozpływałam i rozpływałam. A Helcia oczywiście się obudziła i zaczęła swoje tańce.
Rodzeństwo:)