Codzienność

Dzięki lekom "na alergię" nasza codzienność złapała stały przedszkolny rytm. Koło 5 Gucio woła mnie i prosi o bajkę. Odmawiam. Udaje nam się dospać jeszcze trochę - w lepsze dni do 7. Podstępnie go ubieram i idziemy robić śniadanie. Gucio krzyczy: "ja nie lubię musli!!!" po czym zjada całą miskę. Marcin przechwala się, że będzie pierwszy w przedszkolu, więc Gucio szybko się ubiera i pędzi, żeby po raz kolejny mu udowodnić, że się myli. To Gucio będzie pierwszy. Marcin jedzie do pracy. Bawię się z Helą. Kiedy idzie spać, mam jakieś dwie godziny dla siebie (obiad i porządki). Obudzona Helka musi się najeść i idziemy na zakupy. Po zakupach wędrujemy po Gustawa i dalej szybki obiad i plac zabaw. No i ten plac zabaw teraz rządzi. Obowiązkowe są chrupki i woda. Chrupki są wymienne i zawsze lepsze od czyjejś mamy. Ima więcej dzieci na placu zabaw tym fajniej. Czasem przychodzą dzieci z przyległego przedszkola i wtedy można się poprzypatrywać jak te nasze zachowują się w nowej grupie.












Gucio jest coraz sprawniejszy. Za radą fizjoterapeuty, zaciskam usta i nic nie mówię. Pozwalam szaleć.



Pożegnanie po zabawie jest zawsze trudne... Ostatnio jak wracamy skądś do domu, Gucio prosi: "Chodźmy jeszcze gdzieś...proszę..." i wlecze się noga za nogą.
Podwórkujemy się też ile wlezie i jak najpóźniej idziemy na kolację. Kąpiel. Bajka. Wraca Marcin. Całusy i spanie. Siedzę koło Gucia, opowiadam wymyślone historie, gadamy. Staram się zapamiętać ostatnie zdanie;) (Dziś : Nie lubię ciepłego...Lubię zimne....i chrapanie) Drapię po pleckach. Potem kąpiel Heli i cycanie. Hela zasypia sama. Jest 21. Czasem udaje mi się nie zasnąć razem z nią. Wtedy robię wpis;)
Ten rytm jest przyjemny. Lubię go. Czasem Marcin zostaje, jak dziś, w domu i wtedy jest jeszcze fajniej. Możemy razem zjeść. Może pobawić się z Guciem.
Kiedyś oszalałabym od takiej powtarzalności.
A teraz weszła mi w krew. Czekam na weekendowe wycieczki i spotkania.
Cieszę się każdą chwilą z Lenką. Bo rośnie. A ja tak lubię ją taką malutką. Nie spieszy mi się do jej kolejnych osiągnięć. Nie wyglądam ich, nie naciskam.Wiem, że zmiany i tak przyjdą.
PS. A przedszkole to był bardzo dobry wybór.
PS.. Tęsknię za książkami, ale na czytanie nie mam czasu. Najwięcej moich potrzeb poza dzieciowych zaspakaja teraz aparat. Chociaż ... i tak najwięcej zdjęć robię dzieciom:)